سخنان نيچه-سری دوم
سخنان نيچه-سری دوم
در باب هر حزبي، هر چوپاني به قوچي راهنما نياز دارد، يا خودش بايد گاه و بيگاه به قوچي بدل شود.
با دهان دروغ مي گوييم، اما با شكل و پوزه خويش به هنگام بيان دروغ، حقيقت را بر زبان مي آوريم.
براي انسانهاي سرسخت، همدلي شرم آور است، اما باارزش.
زياده از خويش سخن گفتن، راهي است براي پنهان كردن خويشتن.
در ستايش، گستاخي بيش از سرزنش است.
دلسوزي، خنده بر لب پوينده ي راه شناخت مي نشاند، درست مانند دستاني ظريف كه به بدن غولها مي خورد.
گاهي از سر انسان دوستي، كسيرا در آغوش مي گيريم (چون نمي شود تمام انسانها را در آغوش گرفت)، اما نبايد اين نكته را بر آن كسي فاش كنيم كه در آغوش گرفته ايم.
تا زماني كه امري يا كسي را كم ارزش مي پنداريم، نفرت نمي ورزيم، بلكه تازه زماني چنين مي كنيم كه آن را همسان يا برتر مي دانيم.
اي فايده باوران، حتي شما نيز هر فايده اي را به مثابه ارابه خواست خويش دوست مي داريد. آيا شما نيز از سر و صداي چرخهاي آن ناراحت نيستيد؟
در نهايت، عاشق هوس خويش هستيم و نه آنچه هوس كرده ايم.
ادامه مطلب